Hallo allemaal,


Allereerst bedankt voor de gezellige mailtjes, alles goed?, toch nog even de elfstedenkriebels gehad?

Hier is het nu ook 3 weken koud maar met zon en weinig wind, lekker winters dus.

Het zoeken gaat gestaag verder we hebben uiteenlopende objecten bekeken. 

We ontdekten een gedoe, mooie gebouwen, ideale locatie, na info bleek het alleen in de zomer gebruikt te worden maar niet te koop, zonde. Daarna reden we ten westen van Gaillac en daar ontdekten we een mooi gebouw, vier stoere torens en een groot bordes, we reden er omheen (het voordeel van winter is dat je door de bomen het kasteel kan zien) het stond duidelijk leeg, aan de achterzijde stapten we uit en zagen nog een auto ook donkerblauw maar dan met zwaailichten. We hoorden stemmen (normaal geen last van), de gendarmes verschenen met zaklantarens op het achterbalkon en een vroeg ons of wij de eigenaren waren, na enige aarzeling moesten we dit ontkennen en zeiden we nieuwsgierig te zijn, dat werd vriendelijk begrepen de heren zelf zagen zo'n kasteel ook wel zitten.

Ze waren er omdat er luiken open stonden en er misschien iemand binnen was maar ze vonden niets.

Wij naar de overkant "Clemens" bekend Gaillac wijnhuis, bij de wijnproeverij vroegen we wie de eigenaar van het chateau was, we wilden het misschien kopen als het te koop zou zijn, monsieur et madame Clemens natuurlijk antwoordde ze maar het is niet te koop, nu begrepen we dat het gebouw waar we in stonden ook een chateau genoemd werd ofschoon het er zo niet uit zag maar alle wijnhuizen zijn chateaux, ooooh aan de overkant dat chateau, nee dat weet ik niet.

Wij naar de Mairie (gemeentehuis) van het stadje Lisle sur Tarn. Ze vertelden ons dat de kelder(500m2) van het kasteel tot voor vier jaar dienst had gedaan als nachtclub maar wegens overlast gesloten was. Nu was het in handen van een groep Nederlanders (natuurlijk) een holding in Rotterdam, een aanvraag voor 50 wooneenheden voor gepensioneerde Nederlanders was afgewezen en dus staat het leeg, als we het voor een pomme en een oeuf (hier, une bouchee de pain) hadden kunnen kopen dan zouden we dat zeker overwogen hebben alhoewel zoveel ramen lappen en kantelen poetsen.......

 

Al een tijd geleden hebben we geschreven over een camping dat wil zeggen een mooi hoofdhuis met wat kampeerplaatsen en een open schuur plus een vergunning voor het plaatsen van vier chalets. 

We maakten met de makelaar die de sleutel en het ''mandat de vente'' had  een afspraak. (bij minstens vier makelaars staat het te koop voor verschillende prijzen het verschil is euro 80.000 en de eigenaresse is een zeer moeilijk mens). We vertrokken vanaf het agence, zij reed voorop wij volgden, ze gaf flink gas en steeds meer wij vlogen over de wegen door gehuchten en dorpen waar pluim en vee, honden en katten verschrikt opstoven en waarbij we een spoor van gekakel en geblaf in wervelend stro achter ons lieten, plots stond madame ''Bond" stil, wij schoven nog even door over het grind. We stonden voor een groot roze decor ''briques Toulousiennes'' een imposante middenpartij, een entree bekroond met een driehoekig timpaan aan weerszijde een gelijke vleugel alles met opengeslagen witte halfronde luiken. We liepen er omheen breed was het circa 20 meter maar niet diep ongeveer 6 meter, erachter stonden mooie oude bomen en er was een zwembad, helemaal achter op het terrein een open hal met betonnen vloer 400 m2, aan-en afvoeren voor de chalets waren al aangebracht. Het sanitairblok was bedroevend evenals enkele gebouwtjes die tegen de achtergevel geplakt stonden, binnen in het huis was alleen de schouw de moeite waard, we denken er nog wel over maar de prijs houd ons nog stil.

 

Enkele dagen later had Mme ''Bond'' weer iets aan te bieden. Wij wederom achter haar en een collega aangestoven en ditmaal stopte we bij een grote uit witte steen (pierres blanches) opgetrokken boerderij, heel veel volume een stoer gebouw, het waren vier verschillende tegen elkaar aangebouwde eenheden 11 meter diep en maar liefs 50 meter lang met duiventoren (pigeonnier) schitterend gelegen midden tussen de wijngaarden.Er loopt een weggetje doorheen we horen nog of dit prive is en of er chalets geplaatst mogen worden, 1 ha is magertjes (misschien wat bijkopen, beetje wijn?) maar het was het mooiste tot nu toe, flink aan de prijs maar het staat immers in de gouden driehoek.

 

Ook nog een fantastische boerderij ontdekt vlakbij Albi, bij de Mairie geinformeerd naar de eigenaar bleek een Baron en zijn zus te zijn, familie van Henri de Toulouse-Lautrec. Het gebouw en de grond vallen in zone''N'' dit is beschermd gebied dat betekend dat er NIETS veranderd of verbouwd mag worden het moet helemaal authentiek blijven, pech! dus niet op de thee bij de Baron.

Verder hebben we nog een stuk of 5 a 6 andere objecten bekeken bijvoorbeeld 11 ha bijna verticaal, een hoop stenen, een citroen traction-avant en een peugeot 404 waar kippen in woonden, dat was het even wat de huizen betreft.

Pauline d'r ouders, John en Rene zijn een week-end langs geweest, heel gezellig. 

De eerste avond aten ze bij ons, tijdens het aperitief stopte er een auto voor ons huisje, een dame stapte binnen en zij vroeg of wij diegenen waren die een huis zochten, vol verwachting klopte ons hart, was dit een engel? helaas het ging om een volkstelling en dus bleven wij in ons stalletje achter.

We hebben onze wensen op papier meegegeven want je weet maar nooit vond ze ''ik kom overal''.

We hebben de plaatsen Cordes sur Ciel, Albi en Gaillac bezocht met ons bezoek, ze waren zeer enthousiast ondanks wat mist en regen,zondag vlogen ze terug.

 

We zijn naar het carnaval van Albi geweest dat was heel grappig, zonnige perioden en sneeuwbuien tussendoor, leuke fotoreportage gemaakt.

Van de week een pamflet onder de ruitenwisser om tegen de Europese grondwet te stemmen ''le partie communiste appelle a voter ''NON'', tja dat heb je hier nog een echte communistische partij. Nog een ander pamflet om mee te doen aan een lotto, en de prijzen; een snelkookpan,  mooie grote hammen, manden met lekkernijen en vette eenden. In Nederland kon je in de jaren 50 bij de quiz ''mastklimmen'' op de radio ook een ham winnen, de winnende vraag was dan ook de hamvraag, en in die tijd hadden wij ook nog een communistische partij.

 

Het gebied hier is door de vele bomen en struiken een paradijs voor vogels. In Nederland zongen wij vroeger over een wielewaal, twiedeljoo klonk zijn lied maar we zagen hem never nooit niet. Nu al drie keer, knalgeel zwarte vleugels, zo groot als een merel. 

Verder zien we verschillende spechten, rode wouwen, ibissen, witte kwikstaartjes, zwarte roodstaartjes, grauwe klauwiertjes en het kleurrijke bijenetertje, de blauwe rotslijster en de hop (punkkapsel) komen hier ook voor en niet te vergeten de ortolaan een vogeltje iets groter dan een mus gelig van kleur, het verhaal wil dat oud president Mitterand op zijn sterfbed nog vier ortolaantjes heeft gegeten. Er zijn hier net als in Leidschenhage (vooral bij snackbar de Jong) veel spreeuwen ze zitten heel sociaal in het zonnetje te kwetteren, allemaal imitatiegeluidjes gezellig voorjaars.

 

De duiventorens of pigeoniers hier in het landschap zijn er om de mest op te vangen en te gebruiken op het land en af en toe een duifje op tafel te hebben. En zo ontdekken we steeds meer.

Ook zijn we nog bij Jet en Jean-Yves (vrienden van ons) geweest in de Creuse, 440 km ten noorden van hier, een heel mooie rit door het besneeuwde landschap, er zijn daar veel muskusratten en die worden daar gegeten (ratje-toe?) Na een gezellig week-end teruggereden met veel sneeuw onderweg, hier was het nog steeds sneeuwvrij.

We kijken uit naar de lente, de madeliefjes (lentekusjes) bloeien hier al, nu de rest nog.

Dit was het dan voor even, allemaal het beste au revoir!

Pauline en Maarten