Hallo allemaal,

KoninginneNach ovâhleef ??? 

Vlag en wimpel weer gestreken?

Bush ook weer weg, zien we JP weer staan.

Hier is alles prima, onze zoektocht gaat gewoon door. 

We hebben verschillende dingen bezocht, o.a. een mooi gebouw op een heuvel, met een groot 

bijgebouw. Ernaast is een zandafgraving, wij gingen op onderzoek uit, uiteindelijk bleek bij de 

prefectuur, dat er nog twintig jaar gegraven gaat worden, en men met explosieven de rotsen 

opblaast, een spannend soort vakantieverblijf! hèt gat in de recreatiemarkt?

Ook hebben we een boerderij bezocht, maar die staat te dicht bij een distributiecentrum (plate-form) 

in aanbouw, waardoor er over de weg, er vlak voor, veel vrachtverkeer gaat komen, nu al leek

het een racebaan. Misschien iets voor een ''Formule 1'' hotel ?

 

Bij de apotheek vroeg een medewerkster of we op vakantie waren, ''nee, wij zoeken hier een 

woning'' antwoordden wij, ''oh, ik ook, hier heb je het kaartje van mijn makelaar'', ''merci'', ''avec plaisir''.

Thuis belden we de makelaar voor een afspraak, ze heeft geen kantoor, dus kwam ze vrijdag naar ons.

We bladerden in fotoboeken vol ''biens'', er zat een leuk object bij, een pigeonier met een huis eraanvast

en een grote vrijstaande schuur. We tekenden een ''bon de visite'' en zijn het week-end tot drie keer

toe gaan kijken, veel charme, mooie plek, maar te klein bemeten. Het scheelde niet veel, jammer, want de burgemeester staat positief tegenover het plaatsen van châlets.

 

We hebben de eigenaren opgespoord van drie proprietés, en sturen hen een brief met de vraag of het 

betreffende eigendom te koop is. Eèn is een maison de maître met veel bijgebouwen, en een spoorlijn in 

de buurt, vier treinen per dag, (hopelijk blijft dat zo). Het tweede is een woonhuis met een aantal 

boerenschuren, bij sommige gebouwen is alleen het dàk ingestort, bij anderen kun je aan de berg 

stenen en balken nog zien dat er een schuur stònd, dus we hopen voor jullie dat dit het nièt wordt.

(maar de locatie is wel super)

Het derde is een oude stoeterij midden in een gehucht, naast een kerkhof van een kerkje uit de 

12de eeuw, veel gebouwen met aan de achterzijde een groot terein.

We wachten de reacties af.

Zo hebben we ook een vrijstaand kloostertje bezocht, met er aan vast een klein kerkje, geheel ingericht met 

bidstoeltjes, kruiswegstaties, altaar, doopvont, monstrans, kelken en kandelaars, met een begraafplaats, 

dus alle grafzerken erbij! gerenoveerd met zwembad, alles erop en eraan. 

Voor wie Roomser dan de paus is, een mooie starterswoning!

Wij vinden het geheel te klein en de overlast van de autoweg te groot.

Onze vlotte gesoigneerde makelaar, met spaans temperament, liet ons samen met zijn 

''englisch-spoken'' handlanger, een wijnboerderij zien, midden in een woonwijk. Hij begon zijn verhaal met te zeggen, dat, het grote rangeer-terrein voor de deur, toch echt niet was wat wij dachten; 

''een enkel treintje overdag en 's nachts bijna niets'', het was ideaal voor ons project, hij wees ons waar we allemaal mensen konden onderbrengen (de stakkers), in alle hoeken en gaten zag hij wel toeristen zitten. 

Vanuit de tuin zagen we overal om ons heen rozige en gelige huisjes, je kent ze wel uit de etalages, ze 

staan als maquette, onder een transparante halve bol, op een groene cirkel. Ze zijn er meestal in 

verschillende uitvoeringen. 

''Het is met beplanting wel op te lossen'', probeerde hij nog, de wandelende taalknobbel was zichtbaar 

onder  de indruk van deze geniale vondst van de meester, hièr konden wij toch niet van terug hebben! 

sprak zijn blik, zijn ''englisch-spoken''  hadden we nog niet gehoord.

Het lag dus veel teveel vis-à-vis met de rest van het dorp, hier waren we even uitgerangeerd.

 

We gingen naar de volgende bezichtiging, we stopten wederom midden in een dorp, het gedoe bestond

uit twee huizen met een middeleeuwse toren en een tot woning verbouwde grange. 4000 m2 tuin en een

zwembad. Het is een gites-bedrijf van een duits stel, wat bij hun kinderen in Maleisië wil gaan wonen.

Zij deden de rondleiding, en we spraken duits met ze, nu zat ons makelaars-duo werkloos in de tuin 

kringetjes rook te blazen.

Erg mooi, maar niet wat we zochten zeiden we, ''oh, die makelaars luisteren zo slecht'' verzuchtten ze.

We hebben nog meer gezien, maar niet de moeite van het vermelden waard.

In een naburig dorp liepen we de Mairie binnen, in het kantoor zat een secretaresse, de burgemeester en 

twee mannen in werkkleding, die op het punt stonden te vertrekken. Een van de werkmensen bood ons 

een stoel aan, en ze gingen naar buiten met de burgemeester. ''hij laat ze even uit'' zei de secretaresse. 

Na enige tijd kwam de dikste werkman in z'n t-shirt en hoogopgetrokken jogging-broek weer binnen, ging 

tegenover ons zitten, en zei: '' wat kan ik voor u betekenen?"

Zo hebben we zeker tien burgemeesters bezocht, gesprekken gehad over de mogelijkheden ten opzichte

van toeristische activiteiten, en bestemmingsplannen bekeken. 

Nuttige gesprekken met welwillende mensen. 

Ook zijn we geweest bij de belastingdienst, kadaster, Comité Départemental du Tourisme, préfectuur, 

archieven van de Tarn, en de Direction Départementale de L' équipement (i.v.m. bouwvergunningen),

om informatie op verschillend gebied in te winnen.

We zitten dan soms in zo'n Mairie of ander overheidskantoor op meubilair uit de jaren 60-70 met verouderde kantoormachines, afgedankt in een hoek, zoals de auto's op een boerenerf, curieus, alsof niemand 

bevoegd is om iets weg te gooien.

In Nederland zijn we gewend dat alles snel vervangen wordt en nieuw is, maar hier heeft ook bijna 

elk gat een gemeentehuis, in Nederland gaan veel gemeenten samen, en het is ook 17 keer kleiner. 

Vogels gezien, alle soorten van de vorige keer, veel meer zwaluwen, dode groene specht, levende steenuil,

en veel vogelgeluiden gehoord waar we de naam niet bij weten.

Ook horen we al veel krekels, zomers!

Het natuurmuseum in Gaillac is wonderlijk ouderwets, eikenhouten vitrinekasten vol opgezette dieren, 

veel vogels en vlinders. 

We hebben lang gesproken met de conservator en vertalingen genoteerd in ons vogelboekje.

Van Internet hebben we twee medische-verklaringsformulieren gedownload en geprint, omdat we toch even

bij de dokter waren (Pauline sinusitis), hebben we een handtekening en een stempel gevraagd, hij wilde 

wel Maartens bloeddruk opnemen, 130/80 ( hier 13/8 ) dus goed, mooi 40 euro verdiend. 

Eindelijk, tennissen!, we zijn nu lid van de franse tennisbond en beschikken over twee altijd vrije banen, 

we hoeven maar 150 meter met de auto!.

 

Er wordt hier veel gerookt: hammen, worsten, forellen, eendenborsten, sigaretten en ook veel tuinafval. 

Overal zie je dan van die rookpluimen, Asterix en Obelix-achtige taferelen. Op een mooie zondagmiddag 

kun je hier rustig door je buren uitgerookt worden, ''avec plaisir !''

Pauline d'r ouders zijn hier onlangs twee dagen geweest, was heel gezellig, expositie in Albi bezocht, 

lange wandeling naar de Tarn gemaakt en in ''Labastide de Levis''  -grote wijn-coörperatie- verschillende

wijnen geproefd, erg lekker en vrolijk. Piet en Ine hebben een aantal dozen  meegenomen.

We zijn naar de opening van een expositie in Revel geweest, (60 km zuidelijker) keramiek, metaal en glas, 

mooi werk, en lekkere wijn. Gesproken met de exposant, en met een makelaar de regio's vergeleken, 

voorlopig nog maar even hièr verder zoeken.

Leuk om te weten dat er een Ossip Zadkin museum hier 160 km vandaan is, en zeer de moeite waard. 

Zijn belangrijkste werken zijn daar vervaardigd, zoals ''De verwoestte stad'' beter bekend als ''Jan gat'' bij 

de Rotterdammers.

Maarten heeft de reünie van de academie gemist, het is aan de mail te lezen, en te zien, dat het 

heel leuk was. 

Er zitten oude foto's bij, lange haren, grote snorren nu grijze koppen, gezellige buiken.

Op een zondag, zagen we nogal veel mensen langs de kant van de weg, in de berm scharrelen, het had niet geregend, en het is ook nog te vroeg in het jaar voor slakken (escargots), dus vroegen we het. 

Ze plukten wilde asperges ''Reponsous'' (oud dialect uit deze streek), lekker in de salade, omelette, of 

met gekruimeld ei en vinaigrette. 

We hebben het met onze eetclub in een salade gegeten, eindelijk weer iets lèkkers uit de franse bermen!

 

Rocamadour, beroemde bedevaardplaats, waar volgens de overlevering ooit wonderen zijn gebeurd, en 

het gave lichaam van de heilige kluizenaar St.Amadour werd gevonden.

We zijn er met vrienden, Jet en Jean-Yves, geweest. Gezamelijke kennissen hebben daar een Hotel gekocht  ''Les voyageurs'' bij het station. Heel gezellig. 's Avonds in het mooi verlichtte stadje gegeten, het is eigenlijk een middeleeuwse straat, en buiten het seizoen, goed te doen. Teruggekomen bij het hotel, tot laat in de tuin zitten praten met iemand die wat zuidelijker ook iets toeristisch wil opzetten, met een meer horeca-achtige insteek.

 

Wat schitterde het Nederlandse koningshuis door afwezigheid tijdens de bijzetting van de paus. 

In een kapel van de kathedraal Ste.Cecile in Albi stond een potret van Johannes Paulus, met condoleanceboek, zoals in veel kerken.

Dàt was een korte pauze tussen die pausen, we hadden amper tijd om te zien of die rook nu wit, grijs, 

of zwart was. 

Het scheen wit, het St. Pietersplein stroomde vol, de deuren op het balkon gingen open, 

'' habemus papam !'', de nieuwe paus schreed naar voren,--------nee maar!, Frits Bolkestein met een mijter op?, onvoorstelbaar, dit hadden we echt niet verwacht.(heeft 'ie familie in de bloementeelt?) 

ie of ei

De naam Bolkestein horen we hier dagelijks op de radio i.v.m. het komende referendum over de Europese grondwet.

Hier op radio 1 was een discussieprogramma, drie vrouwen, en een man, die de discussie leidde. ''Mevrouw de journaliste, wat vind u ervan dat Bolkestein de arbeidsmarkt open wil binnen europa?'', ''Tja, om te beginnen vind ik het belangrijk, om de uitspraak van zijn naam te corrigeren, u heeft het over Bolkestein, maar als het vanuit het Nederlands is, moet het Bolkestien zijn'', zei ze beslist.

Het gesprek ging door, en de anderen aanwezigen begonnen gaandeweg met enige aarzeling  Bolkestein in Bolkestien te veranderen.

Een week later was deze Bolkestien in Parijs om zijn visie toe te lichten, en ving in vloeiend frans aan: 

''Dames en heren van de pers, mijn naam wordt in Frankrijk consequent verkeerd uitgesproken, het moet niet Bolkestien zijn maar Bolkestein op z'n duits''. (toch weer die paus).  

Hij vertelde een huis te hebben in Noord-Frankrijk, "Als ik een loodgieter bel heeft 'ie nooit tijd!, de Polen 

wel, en ze zijn goedkoper, wat zeuren jullie nou? 

 

We hebben pétanque (jeu des boules) gespeeld, vanmiddag kopen we een barret en daarna naaien 

we een stokbrood onder onze oksels om vervolgens aan het aperitief te gaan, tja, wij moeten ook 

inburgeren, proost! (tchin -tchin)

Dat was het weer even uit het zonnige franse leven.


Tot mails (we horen graag over het Hollandse leven!)

groet, Pauline en Maarten