Hallo allemaal,

gaat alles goed? met ons gaat het prima.

De Engelsen hebben Ascott en de Nederlanders Prinsjesdag, -de hoedenparade- de één kan het hebben, de ander denkt dat ook. (zie attachment  "Erika")

 

De kogel is door de kerk, de koopacte is dinsdag 12 september j.l. getekend!!! Wel hield de notaris, op ons verzoek, een deel van de koopsom in totdat het hele gebouw leeg opgeleverd werd. We hebben de zaterdag daarop in de stromende regen, Henri geholpen alle nog aanwezige troep op de aanhanger van zijn traktor te gooien, aangemoedigd door de vijfjarige Paul, de zoon van Henri, die zijn vader maar wat stoer vond zo in de regen met matrassen, autobanden en oud ijzer in de weer. Henri verontschuldigde zich voor het feit dat er nog zoveel was achtergebleven en ook over zijn gedrag bij het tekenen van het voorlopig koopcontract; zijn schoonvader was in die periode, na een kort ziekbed, plotseling overleden.

Henri is een aardige kerel, woont op een steenworp afstand, we zullen hem vaker zien.

Na een schriftelijke bevestiging van het leeghalen, aan de notaris, zou  het resterende bedrag overgemaakt worden.

 

Wij zijn zelf niet zo traditioneel met dingen, maar één gewoonte is er wel ingeslopen; iedere keer weer als wij een huis gingen huren of kopen moest er  wel een muur uitgebroken worden. In de Sionsstraat was het zelfs zo, dat er al muren uit waren nog vòòr we eigenaar werden. De overdracht was pas drie maanden later.

Twee uur na het tekenen van de acte hier, hebben we dus, naar traditioneel gebruik, de eerste muur er al uitgebroken, onze aanhanger ingewijdt, en al het puin bij de déchetterie (afval stortplaats) van Gaillac gelost. Ook hebben we daar de restanten van een verrotte vloer achter gelaten.

De afvalstortplaats heeft uitzicht op de stadscamping, dit verklaarde waarom veel kamperende vrienden en familie last van vliegen hadden. 

 

Momenteel zijn we druk doende met het aanvragen van offertes voor de totale dakrenovatie, het herstellen van de sanitaire voorzieningen, het aanleggen van werkstroom  (de situatie is nu onveilig) en het storten van een betonvloer op de parterre, alsmede  het laten maken van een nieuwe voordeur. Voordat we de verhuizer met onze inboedel uit Nederland kunnen laten komen moet het woongedeelte bewoonbaar gemaakt zijn.

Het was donderdag 10 augustus, 's middags om half zes hadden we een afspraak met een aannemer om een offerte te maken voor de renovatie van het dak. We reden het erf op en daar zagen we de aannemer, geschoren hoofd, in zwart leren jack versierd met een grote adelaar op de achterzijde, driftig telefonerend rondlopend op zijn zwarte puntlaarzen met nikkelen sporen. Hij begroette ons tijdens het telefoongesprek dat hij in het engels voerde, we wisten dat Mr. Murray engelsman was. Hij telefoneerde verder en wij liepen achter het pand om, daar stond een glimmende zwarte, met leer gezadelde en veel chroom uitgevoerde Harly Davidson.

Hij had inmiddels zijn telefoongesprek beeindigd en stapte op ons af, '' bent u de eigenaar?'' vroeg de engelsman, ''ja'', antwoorden wij, ''oh dat is dan jammer'', we keken hem verbaast aan. 

'' Het propriété staat bij makelaardij Union nog te koop, in april had ik het ook al gezien maar vond ik de prijs nog te hoog''. ''Wij hebben het rechtstreeks van de eigenaar, ik wees naar een inmiddels gearriveerde Citroen DS waar Henri en zijn vrouw uitstapten. ''Wat heeft u betaald als ik zo vrij mag zijn?'' vroeg hij, We noemden het bedrag.  CONGRATULATIONS!!!!!!!, klonk het welgemeend, ''well done!'', hij was lyrisch over het gebouw en de plek. De motor-engel verexcuseerde zich met een ''goodbye'' en nam het rit aan, het geluid van de ploffende motor stierf weg in het landschap.

Wij wenden ons tot Henri en zijn vrouw. Zij kwamen even kijken omdat ze een vreemde auto op het erf hadden gezien. We vertelden van de engelsman die zojuist vertrokken was. ''Merde!'' riep Henri uit, hij had het nog niet afgemeld bij die makelaar.

Onze telefoon ging, en we loodsten de verdwaalde aannemer naar ons terrein, terwijl Henri en zijn vrouw vertrokken.

 

gezien:

Zelfs in oktober zijn er nog zwaluwen.

Een ijsvogel, fel metallic blauw/groen met een roestrode onderkant, scherend over het beekje waarlangs we regelmatig wandelen. Een kneu gezien, het is een klein bruinig vogeltje met een rood kopje, het lag dood langs de kant van de weg, sneu voor de kneu. 

Een kleine zilverreiger wat hier erg bijzonder is want normaal komt die in het zuiden van Spanje voor. De grauwe Kiekendief, boomklevertjes en havikken, een steenpatrijs, een rietgors en een Koekoek uit een klok.

Binnenkort gaan hier wat verder op, de koeien weer op stal voor een paar maanden. Afgelopen voorjaar toen ze net weer de wei ingingen, stonden ze twee dagen te dansen van plezier. Omdat het meer dan honderd koeien waren op een relatief kleine weide, was het een koddig gezicht, het leek net een grote houseparty.

We hadden in ons chaletje wat mieren lopen, en een paar dagen later nog wat meer, na een week vielen ze 's nachts zelfs op ons bed en werden we gebeten; het was een echte plaag. We legden het probleem voor bij de receptie, en kregen spuitbussen, lokdozen en pasta's mee om de mieren te lijf te gaan. Na een week waren het er nog steeds erg veel. Op een ochtend toen de eigenaar aanwezig was hebben we het nog eens aangekaart. Nu werd er echt actie ondernomen. Alle pannen werden van het dak verwijderd en de nesten vernietigd, er bleken heel wat mierenlegers hun intrek in het glaswol genomen te hebben. Met de stofzuiger hebben we alle lijken opgezogen van de vloer en boven op de kasten, het was een waar slagveld.

Op onze duiventoren is heel lang geleden een metalen strip bevestigd, een stuk onder de duivengaten. Omdat er ratten tegen de toren omhoog klommen om de jonge duiven op te eten, brachten ze een strip of een strook keramische tegeltjes aan om dit te voorkomen; door het gladde oppervlak konden de ratten niet verder omhoog klimmen.

 

eigenaardig: Hier is op bevrijdingsdag iedereen vrij, maar er wordt niets gevierd, in Nederland is niemand vrij maar wordt de bevrijding wel uitbundig gevierd. Vrij op bevrijdingsdag lijkt logisch, maar niet werken op de dag van de arbeid, dat is toch ook eigenaardig. Kennelijk ziet men de dag van de arbeid als een bevrijding.

Na de ernstige rellen eind vorig jaar in de buitenwijken van Parijs, is er eerder dit jaar een franse delegatie van de politie naar Nederland gekomen om ideen op te doen, hoe ze met de Marokkaanse jeugd en andere achterstandsjongeren om moeten gaan. Het besluit van de gemeenteraad van Rotterdam om blonde agentes in te zetten viel in goede aarde bij de fransen, omdat vooral de Marokkaanse jongeren milder reageren op blondines. Geniale vondst, je laat ze gewoon verliefd worden op de politie, 'de politie is je beste vriendin'

exposities: In Albi, Alexis Weissenberg, hier een bekende componist, hij maakte in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw collages met foto's en tekeningen, die op een afstand een beetje doen denken aan de tekeningen van Fiep Westendorp (zie illustraties voor Annie M.G.Smidt), erg knap en met gevoel voor humor.

Er was ook een boeiende tentoonstelling in St. Antonin, alweer even geleden, door amateurs en beroepskunstenaars, 80 eieren van 60cm hoog op allerlei manieren bewerkt, beplakt, beschilderd, geheel uit draad of glas gemaakt, er zaten verrassend leuke objecten bij.

In Gaillac in het musée des beaux arts was een tentoonstelling van een particuliere schilderijenverzamelaar, er hingen o.a. een pastel van Degas en doeken van Hollandse en Franse meesters waaronder Jeronymus Bosch en Albert Cuyp.

 

In Albi was deze zomer een internationaal gitaarfestival -Pause Gitare- door de hele stad verspreid, met onbekende en bekende artiesten waaronder Stochelo Rosenberg en George Moustaki.

Over Albi gesproken, de Albigensen hebben hier in de omgeving de naam enigzins arrogant te zijn en men verwoordt dit met de uitdrukking: -''Péter plus haut que son cul''- d.w.z, ''ze scheten hoger dan hun kont''.

Het week-end van 23 september zijn we in Parijs geweest vanwege het 50 jarig huwelijksjubileum van Piet en Ine Janmaat. Het is een fantastische stad en we hebben veel gezien, heerlijk gegeten, gewandeld en musea bezocht o.a het musée Carnavalet, waarvan alles te zien is over de geschiedenis van de stad Parijs, fraaie stijlkamers, stadsschilderijen, veel uithangborden en gevelornamenten. Alles zeer fraai en indrukwekkend, we kwamen tijd tekort, en het was gratis, en dat voor zo'n bijzondere collectie.

Ook was er op het hek van jardin de Luxembourg een fotoexpositie te zien van de fotografe Kevin Kling die kinderen van over de hele wereld portretteerd op een heel spontane en indringende wijze, zeer kleurrijk.

We hebben ook een wandeling langs het kanaal St. Martin gemaakt waar onder de bruggen, net als bij de Seine, veel kleine tentjes zijn opgezet voor clochards (zwervers). Na wat brood en sigaretten gegooid te hebben, hadden we onze aflaat weer veilig gesteld.

Op het laatst was er een lunch op een rondvaartboot die over de Seine voer, van waaraf we o.a. het vrijheidsbeeld bij pont de grenelle konden bewonderen.

 

We liepen, ja echt toevallig, langs een makelaar in Gaillac, er hing een krantenbericht op de etalageruit, het was een kleurencopy uit een franse krant met een foto en een uitleg uit Time magazine. Er had een artikel in een meinummer van dit weekblad gestaan waarin een onderzoek naar de meest geliefde plek in Frankrijk onder haar lezers (Engelsen en Amerikanen) was gepubliceerd. Het perfecte dorp blijkt in de Tarn te liggen, op een klein uurtje rijden van Toulouse. Er was ook een luchtfoto bij afgebeeld, maar een naam werd expres niet vermeld. We herkenden het meteen, wij zijn sinds 12 september ingezetenen van dit dorpje, Cahuzac sur Vère. Dit soort publicaties bevestigen ook ons idee, dat we een goede plek hebben gevonden. 

We zijn verder gegaan met de werkzaamheden en voelen weer spieren waarvan we niet meer wisten dat we die hadden. Het is een goed gevoel weer aan iets te kunnen werken in plaats van  turen op Internet naar onroerendgoed-advertenties en alle makelaars in de wijde omgeving af te struinen.


Zo, dit was het weer even vanuit het zonnige franse leven, au revoir en tot mails

Pauline en Maarten


p.s. André Priester bedankt voor de exploitatiesuggestie; ''Maison Pass''