Hallo allemaal,

Wat een hitte bij jullie, en ook al de eerste poema,

wie nu nog twijfelt aan het broeikaseffect!

Hier is het  ook erg warm, (het is droge warmte en dat is langer uit te houden) 

vaak 30 graden en meer, al weken, er wordt al weer gevreesd voor de levens 

van bejaarden, zoals dat twee jaar geleden hier schandalig mis ging, omdat 

doktoren en de familie van veel oudere alleenstaanden zich in de hondsdagen 

(canicule) tijdens hun vakantie, niet bekommerden om hun bejaarden. 

Velen stierven door uitdroging.

De zoektocht:

we hebben wat dingen bezocht, waaronder een boerencomplex met 1.3 hectaren grond, 

een fantastische plek, heel vrij met uitzicht op de pyrenéeen.

Op een zoektocht door de omgeving zagen we het liggen, en bij de

Mairie (gemeentehuis) vertelden ze ons dat de eigenaar het niet zou willen verkopen. 

Toch maar een briefje geschreven, en twee weken later belde de eigenaar, 

met de mededeling, dat ze het wel willen verkopen. 

Eerst moet 'ie het nog met zijn zoon bespreken en dan belt hij terug.

De burgemeester van dit dorp ziet ook wel wat in ons project.

Aan de Tarn hebben we een boerderij bekeken, mooie ligging, vlak bij Albi, maar

een fabriek aan de overkant van de rivier, verstoort het uitzicht. 

Iets ten Noorden van hier ca 50 km hebben we een château bezocht, met langgerekt

woonhuis ernaast. Totale oppervlakte om bewoonbaar te maken is 1850 m2

dus ruim 10 x Sionsstraat 2, maar als je gaat rekenen per m2, dan zinkt de moed

je in de schoenen. 

Er is ook een spoorbaan voor de deur, dus wegwezen.

Bij de makelaars is het aanbod erg laag, wij hebben in totaal zeven mensen een 

brief geschreven, met de vraag, of hun door ons opgespoorde gedoe, te koop is. 

We hebben al vier antwoorden gekregen, waarvan dus een positief, als 'ie tenminste 

terugbelt.

Ook wilde een makelaar ons nog een boerderij met hondenkennel verkopen,

onze gasten konden wel in de hondenhokken (heb je net in Nederland je hond aan 

een boom in een bos achtergelaten, kun je zelf in Zuid Frankrijk je vakantie in een 

kennel doorbrengen)

Richting Montauban zijn we iets gaan bekijken " de bomen houden het geluid van de 

weg wel tegen" zei mevrouw de makelaar, het zijn twee mooie gebouwen op 1 hectare 

en via een pad  nog 5 ha bos apart, maar met weer een oorverdovende racebaan voor 

de deur. 

Volgende week maandag weer een bezichtiging in de buurt van Cordes een boerderij met 

bijgebouwen en een gite de France op 1.5 hectare. De stagiere zei dat het om het huis 

wel vlak was maar verder....., en toen onderbrak mevrouw de makelaar, ''je kunt er prima 

chalets plaatsen!'' We zullen zien, het gedoe verkoopt zichzelf. 

Dan zijn we al even bezig met een ander object, de burgemeester ziet ons graag komen,

het staat nu te verpieteren. 

We zagen het in de verte liggen en hebben achterhaald dat het ooit te koop stond, maar

nu niet actief, het komt weer in de verkoop maar de prijs is erg hoog, gezien de staat 

waarin het verkeert.

De lokatie is schitterend, 3 ha, veel oude bomen, grote grange (stenen schuur), boeren-

woonhuis, zeskantig, heel apart, en dan het hoofdgebouw, uit ca 1850, met luiken en 

een achterbalkon en twee vleugels, met ingestorte daken, totaal meer dan 1000 m2 oppervlak.

We wachten nu af of ze op ons bod ingaan, of dat we ze beledigd hebben.

Tot zover de jacht.

We zijn bezig een bedrijfsplan te schrijven, om o.a. de subsidiemogelijkheden te onderzoeken

(en die zijn er), volgende week doen we het gedeelte waarin een marktonderzoek wordt verwerkt.

Bij de Kamer van Koophandel (chambre de commerce et d'Industrie) hebben we ons laten

voorlichten over de verschillende bedrijfsvormen. 

Ze adviseerden ons, om ons eerst in te schrijven als werkzoekenden, waardoor we later een 

belastingvoordeel kunnen hebben.

Dat was zo gepiept zeiden ze, in Gaillac naar de ANPE, we moesten ons eerst laten 

registreren in Albi, "daar komen we net vandaan", verzuchtten we. Maar gelukkig kon 

dat via een videoconferentie-opstelling (soort beeldtelefoon), nu weer bleek dat we ons

eerst bij het franse ziekenfonds moesten inschrijven, wij toch weer naar Albi, daar vroegen

ze naar een Europese kaart, "die hebben wij niet", onze ziektekostenverzekeraar in 

Nederland gebeld, die vertelden ons dat de kaart pas in 2006 bij hun verkrijgbaar is. 

We moesten schriftelijk een E106 formulier aanvragen in Nederland.

Dat hebben we gedaan, dus daar wachten we nu  op, alvorens ons bij het ziekenfonds, 

en  vervolgens als werkzoekenden te kunnen inschrijven.(dat belooft wat voor de toekomst, 

je geduld wordt hier flink op de proef gesteld)

 

Ook zijn we bezig onze auto in te voeren, daar kunnen we ook zo'n stuk over schrijven.

Omdat we een zwembad willen laten bouwen, dat moet voldoen aan allerlei voorwaarden,

moeten we ook naar diverse instanties, in verschillende gebouwen, verspreidt over de stad. 

Voor  watercontrole en hygiene waren we bij de DDASS, voor het fysieke bad, en verplichte

hekwerk moeten we bij la Jeunesse des sports zijn. 

Die 10% werklozen hier, zouden die gewoon geen tijd hebben om te werken?

Wat hier de gemoederen erg heeft bezig gehouden, was de ontvoering in Irak van de 

journaliste Florence Aubenas en haar gids, Hussein Hanoun. Overal hingen posters, en 

elk journaal begon met hun foto's en de melding van het aantal dagen dat ze vast zaten. 

Dus het was een geweldig feest toen ze na 158 dagen vrij kwamen.

In Lavaur (25 km zuidelijk) zijn we naar een expositie geweest  van Edouard Debat-Ponsan 

(1847-1913) heel mooi werk met kleurgebruik en kracht vergelijkbaar met dat van Delacroix  

(zie een aantal franse bankbiljetten van voor de euro).

Er was bij het Conseil General een kleine tentoonstelling over 'Kuifje' (Tintin) van Hergé 

(Georges Remi) en Jules Verne. Hergé gebruikte de verhalen van Jules Verne als 

Inspiratiebron, bijzonder zijn de letterlijke overeenkomsten met de boeken van Jules Verne, 

vooral de personages, en zelfs de namen die zij hebben en de uitspraken die zij doen. 

Nadat we onze auto bij de garage voor een belangrijke reparatie hadden achtergelaten, 

informeerden we op een hangplek voor oude mannen, naar de vertrektijden van de bus, 

''iedereen heeft hier een auto, de bussen rijden alleen 's morgens en 's avonds voor 

scholieren". 

De  mannen vroegen waar we vandaan kwamen, de schoonzoon van een van hen 

werkte in Rotterdam, het is de grootste haven ter wereld vertelde hij ons.  

En zo praatten we nog wat, er zat ook een man uit Schotland op het bankje, en 

wij begroeten hem in het engels, hij straalde, en ook zijn franse vrienden, die blij 

waren dat hij eindelijk iets verstond.

We zijn al liftend richting huis gaan lopen, even buiten Gaillac kregen we een lift van een

Nederlander, die hier al 5 jaar woont en keramiekcursussen geeft.

Later op de dag zijn we terug gaan liften, de eerste auto stopte, moeder, met haar zoon 

van een jaar of 12. We spraken over het franse eten, haar zoon hield wel van Mac Do, 

dat vond z'n moeder maar niks. 

Wij hielpen haar door te zeggen dat je daar gerecycleerde kip krijgt, ze heeft ons bij de 

garage afgezet, en ze bleef het haar zoon herhalen: "poules recyclés, poules recyclés".

We zijn alvast wat aan het rondsnuffelen bij de franse bouwmarkten, nogal wat spullen

zijn anders dan in Nederland. Bij Mr. Bricolage vonden we nog plafondtegels van polystereen 

(piepschuim), levensgevaarlijk bij brand. 

Ook waren er eiken balken van piepschuim met bijbehorende steunberen, om van je 

appartement een echte boerderij te maken, en alle keukens uit de jaren 70 zijn hier nog 

volop nieuw te krijgen.

Naast de voortdurende afwijzing van het Nederlands drugsbeleid hebben we nu iets gemeen-

schappelijks met de fransen. Bij het referendum het massale ''NON'' en ''NEE''.

We zagen J.P.Balkenende, Frits Bolkestein en Geert Wilders, en dat op TF1.

Gezien: slangen, verschillende soorten, aangereden, en een levende overstekend, een dode

vos, veel gierzwaluwen in Albi - een zwaluwnest tegen je huis brengt geluk en vruchtbaarheid -. 

Leeuwinnen in een kooiwagen, rijdend door de stad, om reclame te maken voor het circus.

En een bijzonder grote felgroene sprinkhaan op de pet van een wijnboer.

 

Het was ons opgevallen dat er bij veel wijngaarden rozenstruiken staan, aan de rand van de wjngaard.

We liepen een wijngaard op en ontmoetten er drie wijnboeren, de vraag was duidelijk, het antwoord simpel,

druiven zijn gevoelig voor allerlei ziekten, en rozen nog meer, die geven dan eerder een signaal

dan de druiven, als er bijvoorbeeld luis, spint of ander onheil over de akker waart.

Zoiets als de kwaliteit van het rijnwater controleren met levende vissen, bij rugslag is er iets mis.

Vrienden van ons zijn een week-end langs geweest, André en Petra met zoon Danick van twee, 

het was heel gezellig. Albi bezocht, natuurlijk de Kathedraal, een wandeling door de stad en het 

stadspark, waar leuke beelden staan van plat metaal. 

De vergelijking met de knipsels van Matisse lijkt ons goed, maar dan 3 dimensionaal. 

Er was een expositie van een installatie met geluid, het werkte op Danick's dansspieren.

Op dit moment horen we op de wereldomroep, J.P. Balkenende de felicitaties doen, aan Maxima en Willem Alexander, met hun tweede dochter, die vanmiddag in het Bronovo-ziekenhuis

is geboren. Het doet  mij (Maarten)  denken aan een anekdote van mijn vader , hij was in 1939 

op fietsvakantie  met wat vrienden, in Belgie en Luxemburg, ze reden natuurlijk met 

'hollandsche' vlaggetjes op de fiets,  in vele dorpen en gehuchten werden ze feestelijk onthaald,  

"jullie hebben een nieuw prinsesje!", "jullie hebben een nieuw prinsesje!", hoera, hoera!!!, werd er geroepen en de mensen renden juigend met de fietsende jongens op. 

Prinses Irene was geboren. 

Dat waren nog eens tijden, alleen Balkenende is niet veranderd.

Per 1 juli gaan we voor twee maanden naar een andere plek  (hier is alles verhuurd)

We blijven wel in dit zonnestelsel, en het  telefoonnummer blijft 00 33 (0)6 23 27 71 50

Ook kunnen we de mail ontvangen (in de mediathèque drie keer per week) en het postadres 

blijft hetzelfde, t.w. 

Domaine du Cèdre, chalet 33 

Aiguelèze 

81600 Rivières 

France.

Dat was het weer even uit het  franse leven,

au revoir en tot mails,

Pauline en Maarten.

P.S. Alexia, was dat ook niet iemand uit Starwars?